| Drżenie samoistne |
| Patofizjologia Patomechanizm drżenia samoistnego nie jest wyjaśniony. W badaniach anatomopatologicznych mózgów osób chorujących na drżenie samoistne nie stwierdzono istotnych odchyleń, poza obecnością ciałek Lewy’ego, zlokalizowanych głównie w miejscu sinawym. Badania elektrofizjologiczne sugerują, że za drżenie odpowiedzialny jest „ośrodkowy generator oscylacji” — zespół nadaktywnych pętli neuronowych, nadających rytm pobudzeniom ruchowym. W badaniach EMG połączonych z obserwacją drżenia wykluczono obwodowe pochodzenie objawów. Z eksperymentów przeprowadzanych na modelach zwierzęcych wynika, iż ów „generator” jest zlokalizowany w dolnym jądrze oliwki pnia mózgu. Powstające tam rytmiczne impulsy wysyłane są do jąder móżdżku, a następnie drogami móżdżkowo-wzgórzowokorową i piramidową do neuronów ruchowych rdzenia kręgowego. Generowanie oscylacyjnych wyładowań jest naturalną właściwością dolnego jądra oliwki, jednak w stanie zdrowia aktywność ta pozostaje pod kontrolą złożonych mechanizmów hamowania neuronalnego. Z nieznanej przyczyny u pacjentów z ET kontrola ta ulega osłabieniu. źródło: www.fmr.viamedica.pl/darmowy_pdf.phtml?indeks=3&indeks_art=40 |